Verslag naar en van Wellington

De ferry trip van Picton naar Wellington hadden we niet willen missen. Je checkt in net als op het vliegveld, laat je koffers achter en je gaat aan boord. Wij zaten in een lounge (had de reisagent voor ons geboekt) en die was rustig totdat een buslading Duitse toeristen binnenvielen. De overtocht duurde 3,5 uur en ging eerst door de Marlborough sounds. Eigenlijk hetzelfde beeld als in de Doubtful sounds. Dan kom je vanzelf bij zee uit en dat heet de Cook Strait (die man krijgt wel heel veel credits). Aangekomen bij het Noorder eiland moet je door een lange baai heen om bij Wellington uit te komen. Het uitstappen ging redelijk efficiënt en we hadden al snel onze koffers. Kort taxiritje naar ons hotel dat vlakbij het Te Papa museum ligt, waarover later meer. Via tripadvisor hadden we een leuke Italiaan op loopafstand gevonden. Die zag er van buiten niet aantrekkelijk uit, maar bleek binnen best aardig te zijn en het voedsel was prima. We kwamen weer gasten tegen waar we ook naast hadden gezeten in een restaurant in Franz Josef. Het weer is ’s-avonds best kil, maar wel een zonnetje.

Na ontbijt zijn we de volgende dag gaan wandelen door Wellington. Met de cable car vanaf Lambton Quay (de winkelstraat) naar de Botanische tuinen. Mooi uitzicht op de stad en de baai. Toen door de tuinen gewandeld naar beneden. Koffiestop bij de rozentuin en doorgewandeld naar het centrum. Daar hebben we voor de volgende dag fietsen geregeld bij Switched on bikes. Na de lunch zijn we een fietsenwinkel gaan zoeken waar we allebei een shirt van Nieuw Zeeland hebben gekocht. Ziet er echt kek uit. Daarna naar het Te Papa Tongarewa museum dat een van de grootste musea in de wereld is. Het vertelt de verhalen van alle culturen in NZ, maar ook over de oorlogen waar de kiwi’s aan mee hebben gedaan. Heel futuristisch museum waar je eigenlijk teveel tot je krijgt. We hebben in een huisje een aardbeving meegemaakt uit 1987 (gesimuleerd dan). Was toch anders dan de aardbeving die wij zelf hebben meegemaakt in Californië. Al met al zo’n 20 km gewandeld, dus na het uitblazen op ons balkon, hebben we in de haven gegeten.

Vanmorgen zijn we onze gehuurde fietsen gaan ophalen, voor een rondrit langs Marine drive. Deels op fietspaden, deels op de weg. Je komt dan langs talloze baaien en mooie buitenwijken van Wellington. Hier woont wel het geld van Wellington. Mooie namen als Scorching bay en Lyall bay. Ondanks de waarschuwing onderweg dat er pinguïns kunnen oversteken, hebben we die helaas gemist. Een enkele keer heeft een huis een eigen kabelbaantje om de hoogte te overbruggen. Je komt dan ook weer bij zee uit en langs het vliegveld van Wellington. We hadden wederom fantastisch weer, 24 graden strak blauw met een lekker windje. Totaal bijna 34 km gefietst. Uitgeblazen op een terras met een koffie en een biertje. Hadden we wel verdiend.

Vanavond gaan we eten in de haven en morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg naar Acacia Bay, ten noorden van Lake Taupo. Het grootste meer van Nieuw Zeeland. 428 km ofwel 5,5 uur reistijd. We waren zeer onder de indruk van Wellington.